غزل نت به نت را روی هم چید و طنین را آفرید خنده کرد و خنده‌های مرمرین را آفرید   واژه‌ای اصلا نبود اما برایت واژه ساخت چشم زیبای تو را دید آفرین را آفرید   در فضای خالی این کهشکشان سوت و کور خانه‌ات را ساخت این‌گونه زمین را