ترانه های بهزاد رحیمی

شعر سپید: ————— به گذشته فکر می‌کنم بچه لاک‌پشت‌ها را روی قایق‌های کوچک چوبی می‌گذاشتیم و در آب رها می‌کردیم به گذشته فکر می‌کنم و دریازده می‌شوم   فرمانده‌های جنگ اگر به گذشته فکر می‌کردند هرشب تیر باران می‌شدند   #بهزاد_رحیمی

شعر سپید استخوان‌های پوک شده از فقر با هر شکست متلاشی می‌شوند اما هربار ایستاده‌ام شعر نوشته‌ام، ساز زده‌ام و به روی خودم نیاورده‌ام با همین دست‌های معمولی آن‌قدر بال زده‌ام تا از کوچه‌های تنگ و تاریک به کافه‌های بالای شهر پرواز کنم که زیر چراغ‌های نئون دست در دستِ

آهنگ #شال_آبی از #آسو منتشر شد ترانه‌سرا: #بهزاد_رحیمی   @BehzadRahimi89 این ترانه با تغییراتی خونده شده ترانه اصلی: توی شبام قدم بزن/بیا تو عمق زندگیم برای هم سوژه بشیم/ برای هم شعــــر بگیم تو شال آبیتو بپوش / تو کوچه‌ها قدم بزار می چسبه این دیوونگی / غرورتو بذار کنار

ـ۱   حالا که دست در دست تو گذاشته‌ام چه فرقی می‌کند پایتخت کشورم تهران باشد یا بغداد مسکو باشد یا لندن بیت‌المقدس باشد یا …   عشق، مرزها را از بین می‌برد تا مرزی تازه بسازد تو را در آغوش می‌گیرم و جهان دو تکه می‌شود کشور من و

#ترانه یه بغض عمیقی تو چشمامه وو / همه رد میشن و میگن عاشقه/ واسه پر گرفتن، شدم آسمون / تو رد میشی از من مث صاعقه/ برای خرید ترانه کلیک کنید

ترانه بخنــد این آخــرین تصــویر برام یک عمــــــر تسکینـه بخنــدی این “خداحافــــظ” اگـــــرچه تلـخــه شیـــرینــه   ترانه سرا: بهزاد رحیمی

دوستم بدار اما نه همیشه این خط ممتد آرامش عشق را می‌کشد تو فقط گاهی دوستم داشته باش آن‌چنان که قطره قطره آب بچکانی در دهان ماهی تشنه   #بهزاد_رحیمی @BehzadRahimi89

📝 همیشه همین‌طور بوده‌ای معما گونه راز آلود دست نیافتنی هر بار احساس کرده‌ام به تو رسیده‌ام پا در هزارتوی پیچیده‌تری گذاشته‌ام هرچقدر بیشتر خودت را از من دریغ کنی عمیق‌تر دوستت خواهم داشت تو به واژه ها معنی تازه‌ای می‌بخشی ای زیبای رام ناشدنی! من اسلحه‌ام را رو به

منم اون آدمی که منطقی بود ولی چن روزی میشه فرق کردم مث قایق که دل میده به دریا خودم بودم خودم رو غرق کردم … ادامه داره برای خرید ترانه کلیک کنید ….

  مثل چند شب گذشته پدر رفته بود توی مزرعه‌ی ذرت بخوابد آتش روشن کند [شغال‌ها را فراری دهد] ما هم خیال می‌بافتیم و از خستگی زود خوابمان می‌بُرد آفتاب پلک‌هایمان را باز می‌کرد، می‌خندیدیم باران از تار و پود سقف زندگی‌مان رد می‌شد، می‌خندیدیم باد چادرمان را می‌برد، باز

شعر سپید: مثل کوه‌ام کوهی از درد که وقتی دلش شور می‌زند از چشمه‌هایش آب شور می‌آید مثل کوه ایستاده ام کوهی که وقتی دلش تنگ می‌شود هیچ چیز از تنش عبور نمی‌کند جز مرگ مثل کوه دوستت دارم به من برگرد گل سرت را از میان بوته‌های وحشی تنم

 ترانه جدید از اون خرداد تب کرده گذشتیم رسیدیم ما به سرمای زمستون دیگه چیزی میون ما نمونده بجز این خاطرات خیس بارون     تو از این زندگی دیگه بریدی تو احساست به من تغییر کرده شاید اونکه می خواستی من نبودم شاید قلبت یه جایی گیر کرده  

  با یه شاخه گل سرخ بی قرار چش براهتم که از راه برسی صد دفه این پا و اون پا می کنم می میرم زنده میشم تا برسی مطمئنم که تو بر می گردی به خستگیام می دونم ببینمت یادم میره بگم سلام نبض من به قلب تو بستگی

#رباعی تـــو! هم نفسم باش، دمادم بانو آغـــوش مرا بگیــــر محکم، بانو   گیســـوی تو دنیای مرا پوشانده من عـــاشق این شعـر بلندم بانو   #بهزاد_رحیمی